มาพูดถึงเรื่องห้องน้ำกันสักหน่อยดีกว่า ทุกคนที่เข้ามาใหม่จะต้องมาอยู่ห้องแรกรับก่อน (ถ้าโทษไม่หนัก) ก็จะมีการอบรมการอยู่การกิน แจกผ้าห่มแล้วหาที่นอนให้ ผมยังจำความรู้สึกตอนเข้าไปแรกๆ ได้ดี มึนๆ งงๆ ทำอะไรไม่ถูก ถุงเสื้อผ้าที่เอาติดมาด้วย ก็ไม่รู้เอาไปลืมไว้ไหน ที่นอนของผมคือช่องว่างระหว่างทางเดิน ปลายตีนใครสักคน ง่วงมากแต่ก็ยังนอนไม่ได้ ได้แต่นั่งโง่ๆ อยู่ตรงนั้นจนกว่าจะ 3 ทุ่ม

การเข้าห้องน้ำผมว่าเป็นเรื่องยากสำหรับคนเข้ามาใหม่ทุกคน เพราะเวลาเข้าห้องน้ำ เราก็จะต้องนั่งยองๆ แล้วจะมีบล็อคกั้นขึ้นมาเสมอแค่เข่า สามารถพูดคุยกับคนข้างๆ ได้ ถ้าคุณเก๋าพอ แค่นั้นยังไม่พอ จะมีคนมายืนรอคิวเข้าห้องน้ำ คอยจ้องคุณประมาณว่า "เมื่อไหร่มึงจะเสร็จสักที" คิดเอาละกันว่า ถ้าเป็นคุณจะขี้ออกไหม

แรกๆ ผมจำได้ว่า ถ่ายไม่ออกเกือบอาทิตย์ เพราะทนกับแรงกดดันแบบนั้นไม่ไหวจริงๆ เลยต้องหาทางออก ด้วยการเข้าตอนที่คนหลับกันแล้ว หรือไม่ก็ตอนเช้าก่อนที่ทุกคนจะตื่น ทำให้ผมพอทำใจได้บ้าง แต่ถ้าวันไหนไม่ไหวจริงๆ การใช้หนังสือหนังบัง ก็เป็นการทำสมาธิที่ไม่เลวนัก