ผมต้องปรับตัวครั้งใหญ่ จากที่เคยเป็นคนขี้เกียจมาก ต้องมาทำอะไรเองทุกอย่าง งานหลักของผมเลยก็คือ ซักผ้า ตากผ้า จนถึงขั้นตอนสุดท้าย เก็บผ้าพับเข้าตู้ให้เรียบร้อย คนเก่า (ที่ติดมานาน) แนะนำว่า ถ้าติดหลายๆ ปีควรจะเข้าโรงงานดีกว่า จะมานั่งๆ นอนๆ หลบไปหลบมา ไม่มีประโยชน์ แถมจะทำให้คิดฟุ้งซ่านเปล่าๆ

ผมตัดสินใจเข้าฝึกงานในโรงงานช่างเชื่อม ผมว่าก็สนุกดีนะ เพลินดี ช่วยทำให้เวลาในแต่ละวันดูเร็วขึ้น เราทำงานกันวันจันทร์-ศุกร์ ส่วนวันเสาร์-อาทิตย์ทุกคนสามารถพักผ่อนกันได้อย่างเต็มที่ บางคนเล่นกีต้าร์ บางคนเล่นหมากรุก บางคนก็ไปดูมวยที่โรงอาหาร ส่วนผมชอบเล่นตระกร้อมากกว่า เพราะข้างในนี้ค่อนข้างจะแออัด ถ้าร่างกายไม่แข็งแรงจะป่วยและตายได้ง่ายๆ

อีกอย่างที่ผมชอบก็คือการอ่านหนังสือ เริ่มจากหนังสือการ์ตูนที่หาอ่านได้ทั่วไป หนังสือธรรมมะ หนังสือพวกประวัตินักเลงต่างๆ ผมอ่านแทบทุกอย่างที่หาได้ (ยิ่งเป็นหนังสือโป๊อ่านกันวันละหลายรอบเลยทีเดียว) หนังสือทำให้ผมมีจินตนาการ มีความหวัง และทำให้หลับได้ง่ายในเวลากลางคืน

ข้างในส่วนมากเราจะอยู่กันเป็นกลุ่มเล็กๆ หลายๆ กลุ่ม แยกกันตามจังหวัดบ้าง อำเภอบ้าง แต่ผมเองได้ไปอยู่กับกลุ่มขาใหญ่ในนั้นโดยไม่รู้ตัว เลยทำให้ไม่ค่อยมีใครมายุ่งอะไรกับผม แต่นิสัยที่ชอบทำอะไรไม่เหมือนใคร เลยชอบที่จะฉายเดี่ยวมากกว่า ไม่ค่อยจะอยู่เกาะกลุ่มกับเค้าเท่าไหร่ นอกจากเวลากินกับนอนแค่นั้นเอง

ร่างกายผมเริ่มแข็งแรงขึ้น จากเด็กตัวเล็กๆ ผอมๆ ก็ตัวใหญ่ขึ้น มีกล้ามเนื้อมากขึ้น ผมไม่เคยมีเรื่องทะเลาะกับใคร เพราะชอบอยู่เงียบๆ แต่เพื่อนๆ ส่วนใหญ่ก็จะชอบผม เพราะผมเป็นคนตลก และเล่นกีต้าร์สนุก (ไม่เก่งแต่มัน) ผมแอบแต่งเพลงเล่นๆ อยู่ 2-3 เพลง แล้วอัดทับเทปคาสเซ็ทเก่าๆ ให้คนอื่นฟัง จนผมเป็นต้นแบบให้หลายๆ คนได้ทำเลียนแบบกัน