ผมเรียนจบ ปวช. การตลาด จากพาณิชย์ลำปาง เป็นคนที่ชอบวิชาคอมพิวเตอร์มาก เพราะชอบเล่นเกมมาตั้งแต่เด็กๆ และคิดว่าจะเรียนต่อ ปวส. ทางด้านนี้ แต่แล้วฝันของผมก็ต้องหยุดแค่นั้น เมื่อแม่มาบอกว่า "พอก่อนนะลูก แม่ไม่มีเงินส่งเรียนแล้ว" อารมณ์แรกก็นึกว่าตัวเองจะเสียใจแบบในหนังไทย แต่ก็เปล่าเลย ผมกลับรู้สึกเฉยๆ มากกว่า

ตอนนั้นผมอายุประมาณ 18-19 ปี เป็นคนขี้เกียจมาก และก็ไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่มาเกาะแฟนที่เป็นนักศึกษา ปวส. อยู่ในเมือง เป็นอย่างนั้นอยู่หลายเดือน จนผมได้มารู้จักกับแฟนของเพื่อนแฟนผม ก็เริ่มมีเรื่องยาเสพติดเข้ามา เค้าชวนผมขายยาม้า ซึ่งมันก็เป็นเรื่องง่ายมากสำหรับผม เพราะเรียนจบมาทางนี้อยู่แล้ว (การตลาด)

ต้องบอกว่าขายง่าย และกำไรดีมาก ไม่จำเป็นต้องใช้เวลาสร้างแบรนด์อะไรเลย ทำให้เรามีเงินกินเงินใช้กันอย่างสบาย แต่แล้วไม่นาน ผมก็โดนตำรวจจับ ในคดีจำหน่าย และครอบครองเพื่อจำหน่ายยาเสพติด โดยไม่ได้รับอนุญาต ศาลตัดสินจำคุก 6 ปี 6 เดือน หลังจากที่ยื้อกันอยู่หลายเดือน

แม่ร้องไห้ ผมร้องไห้ แฟนผมก็ร้องไห้ ผมก้มหน้ายอมรับชะตากรรมโดยที่ไม่เรียกร้องอะไร คุกไม่ใช่เรื่องน่ากลัวกับผมอีกต่อไปแล้ว แต่มันกลับทำให้ผมได้รู้จักตัวเองอีกครั้งหนึ่ง