5 ปี เดือน 8 กับอีก 21 วัน ที่อยู่ในนี้ ผมได้ลดโทษจาก 6 ปี 6 เดือน เนื่องจากเป็นนักโทษชั้นเยี่ยม ก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไรขนาดนั้นหรอกครับ อาจจะมีทำผิดบ้าง แต่ก็ไม่หนักถึงกับโดนตัดชั้น ถึงเวลาแล้วครับที่ผมจะต้องเริ่มต้นนับ 1 ใหม่อีกครั้ง ผมตั้งใจว่าจะแบ่งเบาภาระแม่ให้ได้มากที่สุด และตั้งใจทำทุกอย่างที่ทำได้

วันนั้นผมจำได้ว่า ญาติๆ เหมารถสองแถวเล็ก มารับที่หน้าเรือนจำ ผมรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย เพราะไม่ได้นั่งรถมานาน ผมออกมาพร้อมกับพี่อีก 2 คน พอดีมีระเบียบใหม่ออกมาว่า คนที่ได้ลดโทษหลังจากที่พ้นโทษแล้วจะต้องไปนอนที่วัดก่อน 3 คืน ซึ่งพี่อีก 2 สองคนอยู่ต่างจังหวัด ไม่มีใครมารับ เลยตกลงกันไปนอนที่วัดบ้านผม ผมว่ามันก็เป็นวิธีปรับตัวที่ดีนะครับ เพราะเราเคยอยู่แบบเงียบๆ กันมานาน ถ้าออกมาเจออะไรวุ่นวายทันที คงจะปวดหัวน่าดู

อีกเรื่องที่ดูธรรมดาสำหรับคนอื่น แต่แปลกสำหรับเรา ก็คือ การปิดไฟนอน เพราะเราไม่ได้ปิดไฟนอนมาหลายปีแล้ว ทำรู้สึกกลัวและไม่ปลอดภัยนิดหน่อย ตื่นเช้ามาเราก็ไปช่วยพระบิณฑบาต กลับมากินข้าววัด และก็ทำความสะอาดวัด พอครบ 3 วัน พวกพี่ๆ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนผมก็ต้องเดินหน้าต่อไป